Kime doğacağını bilemezsin. Ne zaman öleceğini de. Kısa ya da uzun... Bu iki nokta arasındaki çizgidir yaşam. O çizgiyi ne yapacağına, sen karar vereceksin. Bunu öyle parıltılı bir şey sanma. Boşluktur bu... Sâdeliktir. Ne istediğini bilmek, istemediğini itmektir. Başkalarına bakmayı bırakıp kendinle ilgilenmektir. Hasbelkader eline geçenle şişinip böbürlenmemektir. Çünkü ne elini seçtin sen, ne gözünü. Ne ananı seçtin, ne babanı. Ne bayrağını seçtin, ne dinini... Bunl

Enerjisi hemen fark edilen, akıllı bir çocuktum. Daha ilkokula başlamadan okumayı öğrendim. Annem mimar, babam inşaat mühendisiydi. Doğuştan şanslı olduğumun, hayata pek çok yaşdaşımdan önde başladığımın farkında değildim... Gelecek parlak görünüyordu. İlkokul ikinci sınıfı bitirmek üzereyken annemle babam gürültülü bir şekilde boşandı. O zamanlar Adana’da yaşıyorduk. On yaşıma yeni basmıştım. Annem, kızkardeşimi yanına alıp İzmir’e ailesinin yanına taşınınca ondan kopamadım.